Lęki nocne u dzieci (głównie w wieku przedszkolnym) występują najczęściej wkrótce po zaśnięciu i w fazie snu głębokiego. W przeciwieństwie do koszmarów nocnych, nocne napady lękowe nie zostają utrwalone w pamięci dziecka. Przyjmuje się, że ich patogeneza jest wieloczynnikowa. Specjaliści wspominają o podłożu genetycznym, somatycznym oraz psychogennym.
Badanie kanadyjskie przeprowadzone na 390 parach bliźniaków miało na celu sprecyzowanie, w jak dużym stopniu dziedziczność przyczynia do rozwoju lęków nocnych. Zachowania nocne były obserwowane od momentu narodzin aż do 30. miesiąca życia. W przypadku bliźniąt jednojajowych zaobserwowano, że jeżeli jedno z nich przeżyło epizod lękowy w nocy, to prawdopodobieństwo wystąpienia lęków u drugiego z bliźniąt sięgało aż 68%. W przypadku bliźniąt dwujajowych, prawdopodobieństwo spada do 24%.
Naukowcy twierdzą także, że jeżeli rodzice cierpieli w dzieciństwie na lęki nocne, to ryzyko wystąpienia podobnych zaburzeń u ich dzieci wzrasta do 40%. Podkreślają jednocześnie, że dziedziczność nie jest jedyną przyczyną lęków nocnych. Do innych czynników zalicza się gorączkę, spożywanie posiłków tuż przed snem, stresujące sytuacje.