Artykuł partnera
Rola motywacji w skutecznej terapii otyłości
Otyłość to złożony problem zdrowotny, z którym mierzą się miliony ludzi na całym świecie. W obliczu tej epidemii ważnym elementem skutecznej terapii jest motywacja pacjenta. Dowiedz się, jak motywacja wpływa na proces redukcji masy ciała oraz jakie strategie można zastosować, aby ją wzmocnić.
Rola motywacji w terapii otyłości
Motywacja pacjenta jest jednym z najistotniejszych czynników determinujących sukces terapii otyłości. Jeśli nie będzie silna, nawet najlepiej zaplanowane programy redukcji masy ciała mogą okazać się nieskuteczne.
Wewnętrzna i zewnętrzna motywacja
Motywacja może być podzielona na dwie kategorie: wewnętrzną i zewnętrzną.
Motywacja wewnętrzna odnosi się do chęci osiągnięcia osobistych celów zdrowotnych, estetycznych lub emocjonalnych. Pacjenci, którzy mają silną motywację wewnętrzną, są bardziej skłonni do podejmowania długotrwałych zmian w swoim stylu życia.
Motywacja zewnętrzna może pochodzić z presji społecznej, oczekiwań rodziny lub wpływu mediów. Choć początkowo bywa pomocna, często okazuje się niewystarczająca do utrzymania długoterminowych zmian.
Czynniki wpływające na motywację
Istnieje wiele czynników, które mogą wpływać na motywację pacjentów w trakcie terapii otyłości:
- regularne konsultacje z dietetykiem mogą zwiększyć motywację pacjentów do przestrzegania zdrowych zasad żywienia;
- zwiększenie wiedzy na temat zdrowego odżywiania i stylu życia może pomóc pacjentom zrozumieć korzyści płynące ze zdrowej redukcji masy ciała.
Więcej materiałów na temat motywacji w procesie terapii otyłości znajduje się na stronie Forum Dla Otyłości.
Strategie wzmacniania motywacji
Aby skutecznie wspierać pacjentów w procesie odchudzania, warto zastosować różne strategie motywacyjne.
Ustalanie celów (metoda SMART)
Jednym z najważniejszych kroków w terapii otyłości jest ustalenie jasnych celów. Zgodnie z metodą SMART powinny one być:
- konkretne – zamiast ogólnego „chcę schudnąć”, lepiej sformułować cel jako „schudnę 5 kg w ciągu 3 miesięcy”;
- mierzalne – umożliwi to śledzenie postępów i (w miarę potrzeby) dostosowywanie działań;
- osiągalne – cele powinny być realistyczne, aby nie zniechęcały pacjenta;
- istotne – pacjent powinien rozumieć, dlaczego dany cel jest ważny dla jego zdrowia i samopoczucia;
- określone w czasie – ustalenie terminu na osiągnięcie danego celu może zwiększyć poczucie pilności.
Wsparcie emocjonalne
Wsparcie emocjonalne jest niezwykle ważne w procesie odchudzania. Pacjenci często borykają się z trudnościami, które mogą prowadzić do spadku motywacji. Warto zatem m.in. organizować grupy wsparcia. Spotkania z osobami z podobnymi problemami stworzą okazję do wymiany doświadczeń i zwiększą motywację. Można także odwiedzić psychologa. Tego typu specjalista pomoże pacjentowi zrozumieć i przepracować emocje związane z otyłością.
Monitorowanie postępów
Regularne monitorowanie postępów jest ważnym elementem terapii. Pacjenci powinni mieć możliwość:
- oceniania swoich wyników, aby regularnie wzmacniać poczucie osiągnięć;
- dostosowywania planu, ponieważ w zależności od postępów plan redukcji masy ciała może wymagać pewnych modyfikacji.
Wyzwania w terapii otyłości
Mimo że motywacja jest jednym z najważniejszych elementów terapii otyłości, pacjenci mogą napotykać różne wyzwania w trakcie leczenia.
Kryzysy motywacyjne
W trakcie procesu odchudzania mogą wystąpić kryzysy motywacyjne. Pacjent może czuć się zniechęcony, jeśli nie osiąga oczekiwanych wyników. W takich sytuacjach warto przypominać mu o ustalonych celach. Dietetyk powinien także pomóc mu przeanalizować jego doświadczenia i wyciągać wnioski na przyszłość.
Problemy emocjonalne
Często pacjenci borykają się z problemami emocjonalnymi, które mogą wpływać na ich motywację. W takich przypadkach pomocne okazują się:
- terapia behawioralna, która pomaga identyfikować negatywne wzorce myślenia i je modyfikować;
- techniki radzenia sobie ze stresem, pokazujące, jak można radzić sobie z emocjami bez sięgania po jedzenie.
Źródła
- M. Bąk-Sosnowska, Miejsce psychologa w leczeniu otyłości, „Forum Medycyny Rodzinnej” 2009, nr 3 (4), s. 297–303.
- M. Bąk-Sosnowska, Psychokorekcja w leczeniu otyłości – wskazówki praktyczne, „Forum Zaburzeń Metabolicznych” 2011, nr 2 (2), s. 95–101.