Służba Zdrowia - strona główna
SZ nr 93–100/2015
z 10 grudnia 2015 r.
>>> Wyszukiwarka leków refundowanych

Zaburzenia erekcji - problem interdyscyplinarny

Marcin Wełnicki

Zaburzenia erekcji to dla wielu wciąż temat tabu. Mimo iż w Polsce z tego powodu cierpi blisko 1,5 mln mężczyzn, pacjenci, a nawet lekarze, często nie znają obowiązującej definicji tego problemu.

Zaburzenia erekcji to niekoniecznie brak możliwości uzyskania wzwodu w ogóle. Aktualna definicja brzmi: „brak możliwości uzyskania lub utrzymania wzwodu w stopniu wystarczającym do odbycia satysfakcjonującego aktu seksualnego”. W dużej mierze więc przypadłość, o której mowa, definiowana jest przez samego pacjenta.

Wokół zaburzeń erekcji funkcjonuje wiele mitów, od kilku lat zagadnienie to coraz częściej jest jednak tematem poważnych, interdyscyplinarnych debat. Mówimy na przykład o kardioseksuologii, która zajmuje się analizą związku pomiędzy występowaniem chorób układu sercowo-naczyniowego oraz stosowaniem leków kardiologicznych a zaburzeniami w sferze seksualnej pacjentów, oraz potencjalnym ryzykiem związanym z podejmowaniem aktywności seksualnej przez pacjentów kardiologicznych. Najwięcej badań z tej dziedziny dotyczy właśnie zaburzeń erekcji. Udowodniono między innymi, że, poza wiekiem, głównymi czynnikami ryzyka wystąpienia zaburzeń erekcji są: nadciśnienie tętnicze i cukrzyca. Biorąc pod uwagę często skryty przebieg obu tych schorzeń uważa się, że pacjent zgłaszający się do lekarza z powodu zaburzeń erekcji, powinien przejść kompleksowe badanie lekarskie. Warto również pamiętać, że zaburzenia erekcji u pacjentów bez rozpoznawanej wcześniej choroby sercowo-naczyniowej, wyprzedzają średnio o 5 lat pierwszy w życiu incydent wieńcowy, zwiększają ryzyka wystąpienia choroby niedokrwiennej serca, udaru mózgu, a także ryzyko zgonu.

Nie tylko schorzenia układu sercowo-naczyniowego, ale także leki, mogą powodować zaburzenia erekcji. Problem ten dotyczy między innymi leków przeciwcukrzycowych, antydepresyjnych czy hipotensyjnych. Biorąc pod uwagę rozpowszechnienie nadciśnienia tętniczego w populacji, ta ostatnia grupa może się w praktyce okazać najważniejsza. Przed kilkoma laty opublikowano konsensus dotyczący postępowania w przypadku zaburzeń erekcji u pacjentów kardiologicznych. Wówczas sugerowano kilka następujących, podstawowych zasad:


- Zaburzenia erekcji to zarówno rewelator miażdżycy, jak i powikłanie schorzeń metabolicznych i sercowo-naczyniowych oraz działanie niepożądane stosowanych leków;

-Wystąpienie zaburzeń erekcji nie może być przyczyną rezygnacji z leczenia o udowodnionym pozytywnym wpływie na rokowanie pacjentów kardiologicznych;

- Jeśli zaburzenia erekcji wystąpią u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym do 4 tygodni od wdrożenia (modyfikacji) leczenia, zmiana stosowanego schematu farmakoterapii może przynieść poprawę;

- Jeśli stosowane leki lub współistniejące schorzenia wywołują/nasilają zaburzenia erekcji, należy stosować farmakologiczne metody wspomagania erekcji (z zachowaniem wszelkich norm ostrożności).


W tym roku opublikowano nowe wytyczne Europejskiego Towarzystwa Urologicznego dotyczące postępowania w przypadku zaburzeń erekcji. Uwagę zwraca wyraźny akcent kardioseksuologiczny. Autorzy nowych wytycznych podtrzymują wyżej opisane zasady, zaznaczają również, że podstawą diagnostyki i leczenia zaburzeń erekcji o podłożu somatycznym jest ocena całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego. Propozycję grup ryzyka oraz wskazówki co do zasad postępowania, według wytycznych EAU, przedstawiono w tabeli 1.

Podstawą farmakoterapii zaburzeń erekcji pozostają inhibitory fosfodiesterazy 5 (5DPE): sildenafil, wardenafil, tadanafil oraz awanafil. Leki te są bezpieczne i skuteczne, jednak pod warunkiem zachowania pewnych podstawowych zasad. Żaden z wymienionych leków nie może być stosowany w przypadku wartości ciśnienia tętniczego wyższych niż 170/100 mmHg lub niższych niż 90/50 mmHg, a także:

- w ciągu 6 miesięcy od przebycia zawału serca, udaru mózgu lub groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca;

- u pacjentów z niestabilną chorobą wieńcową, z objawami dławicowymi w trakcie stosunku seksualnego (w wywiadach) lub niewyrównaną (objawową) przewlekłą niewydolnością serca (NYHA ≥ II).


Wreszcie pacjent musi wiedzieć, iż pomiędzy przyjęciem wybranego leku poprawiającego możliwości seksualne a zastosowaniem nitrogliceryny, azotanu lub innego donora tlenku azotu musi upłynąć przynajmniej:

- 12 godzin w przypadku awanafilu,

- 24 godziny w przypadku sildenafilu i wardenafilu,

- 48 godzin w przypadku tadanafilu.


Zastosowanie tych leków zbyt wcześnie grozi znacznymi spadkami ciśnienia tętniczego.




Piśmiennictwo:

1. Hatzimouratidis K., Eardley I., Giuliano F. i wsp., Guidelines on male sexual dysfuncion: erectile dysfunction and premature ejaculation, European Association of Urology, 2015; www.uroweb.org/wp-content/14-Male-Sexual-Dysfuncion_LR1.pdf

2. Lew-Starowicz Z., Raport seksualności Polaków, SMG/KRC, Warszawa 2002.

3. Jackson G. et al., Erectile dysfunction and coronary artery disease prediction: evidence-based guidance and consensus, „Int J Clin Pract”, 2010, 64 (7): 848–857.

4. Levine G. et al., Sexual Activity and Cardiovascular Disease, A Scientific Statement from the American Heart Association. Circulation, 2012; 125: 1058-1072.




Najpopularniejsze artykuły

Fenomenalne organoidy

Organoidy to samoorganizujące się wielokomórkowe struktury trójwymiarowe, które w warunkach in vitro odzwierciedlają budowę organów lub guzów nowotworowych in vivo. Żywe modele części lub całości narządów ludzkich w 3D, w skali od mikrometrów do milimetrów, wyhodowane z tzw. indukowanych pluripotentnych komórek macierzystych (ang. induced Pluripotent Stem Cells, iPSC) to nowe narzędzia badawcze w biologii i medycynie. Stanowią jedynie dostępny, niekontrowersyjny etycznie model wczesnego rozwoju organów człowieka o dużym potencjale do zastosowania klinicznego. Powstają w wielu laboratoriach na świecie, również w IMDiK PAN, gdzie badane są organoidy mózgu i nowotworowe. O twórcach i potencjale naukowym organoidów mówi prof. dr hab. n. med. Leonora Bużańska, kierownik Zakładu Bioinżynierii Komórek Macierzystych i dyrektor w Instytucie Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej w Warszawie im. Mirosława Mossakowskiego Polskiej Akademii Nauk (IMDiK PAN).

10 000 kroków dziennie? To mit!

Odkąd pamiętam, 10 000 kroków było złotym standardem chodzenia. To jest to, do czego powinniśmy dążyć każdego dnia, aby osiągnąć (rzekomo) optymalny poziom zdrowia. Stało się to domyślnym celem większości naszych monitorów kroków i (czasami nieosiągalną) linią mety naszych dni. I chociaż wszyscy wspólnie zdecydowaliśmy, że 10 000 to idealna dzienna liczba do osiągnięcia, to skąd się ona w ogóle wzięła? Kto zdecydował, że jest to liczba, do której powinniśmy dążyć? A co ważniejsze, czy jest to mit, czy naprawdę potrzebujemy 10 000 kroków dziennie, aby osiągnąć zdrowie i dobre samopoczucie?

Cukrzyca: technologia pozwala pacjentom zapomnieć o barierach

Przejście od leczenia cukrzycy typu pierwszego opartego na analizie danych historycznych i wielokrotnych wstrzyknięciach insuliny do zaawansowanych algorytmów automatycznego jej podawania na podstawie ciągłego monitorowania glukozy w czasie rzeczywistym jest spełnieniem marzeń o sztucznej trzustce. Pozwala chorym uniknąć powikłań cukrzycy i żyć pełnią życia.

Zdrowa tarczyca, czyli wszystko, co powinniśmy wiedzieć o goitrogenach

Z dr. n. med. Markiem Derkaczem, specjalistą chorób wewnętrznych, diabetologiem oraz endokrynologiem, wieloletnim pracownikiem Kliniki Endokrynologii, a wcześniej Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego w Lublinie rozmawia Antoni Król.

Onkologia – organizacja, dostępność, terapie

Jak usprawnić profilaktykę raka piersi, opiekę nad chorymi i dostęp do innowacyjnych terapii? – zastanawiali się eksperci 4 września br. podczas Forum Ekonomicznego w Karpaczu.

2024 rok: od A do Z

Czym ochrona zdrowia będzie żyć do końca roku? Kto i co wywrze na system ochrony zdrowia największy – pozytywny i negatywny – wpływ? Do pełnej prognozy potrzeba byłoby zapewne stu, jeśli nie więcej, haseł. Przedstawiamy więc wersję, z konieczności – i dla dobra Czytelnika – skróconą.

Demencja i choroba Alzheimera – jak się przygotować do opieki?

Demencja i choroba Alzheimera to schorzenia, które dotykają coraz większą liczbę seniorów, a opieka nad osobą cierpiącą na te choroby wymaga nie tylko ogromnej empatii, ale także odpowiednich przygotowań i wiedzy. Choroby te powodują zmiany w funkcjonowaniu mózgu, co przekłada się na stopniową utratę pamięci, umiejętności komunikacji, a także zdolności do samodzielnego funkcjonowania. Dla rodziny i bliskich opiekunów staje się to wielkim wyzwaniem, gdyż codzienność wymaga przystosowania się do zmieniających się potrzeb osoby z demencją. Jak skutecznie przygotować się do opieki nad seniorem i jakie działania podjąć, by zapewnić mu maksymalne wsparcie oraz godność?

Wygrać z sepsą

W Polsce wciąż nie ma powszechnej świadomości, co to jest sepsa. Brakuje jednolitych standardów jej diagnostyki i leczenia. Wiele do życzenia pozostawia dostęp do badań mikrobiologicznych, umożliwiających szybkie rozpoznnanie sespy i wdrożenie celowanej terapii. – Polska potrzebuje pilnie krajowego programu walki z sepsą. Jednym z jej kluczowych elementów powinien być elektroniczny rejestr, bo bez tego nie wiemy nawet, ile tak naprawdę osób w naszym kraju choruje i umiera na sepsę – alarmują specjaliści.

Jak cyfrowe bliźniaki wywrócą medycynę do góry nogami

Podobnie jak model pogody, który powstaje za pomocą komputerów o ogromnej mocy obliczeniowej, można generować prognozy zdrowotne dotyczące tego, jak organizm za-reaguje na chorobę lub leczenie, niezależnie od tego, czy jest to lek, implant, czy operacja. Ilość danych potrzebnych do stworzenia modelu zależy od tego, czy modelujemy funkcjonowanie całego ciała, wybranego organu czy podsystemu molekularnego. Jednym słowem – na jakie pytanie szukamy odpowiedzi.

Budowanie marki pracodawcy w ochronie zdrowia

Z Anną Macnar – dyrektorem generalnym HRM Institute, ekspertką w obszarze employer brandingu, kształtowania i optymalizacji środowiska pracy, budowania strategii i komunikacji marki oraz zarządzania talentami HR – rozmawia Katarzyna Cichosz.

Testy wielogenowe pozwalają uniknąć niepotrzebnej chemioterapii

– Wiemy, że nawet do 85% pacjentek z wczesnym rakiem piersi w leczeniu uzupełniającym nie wymaga chemioterapii. Ale nie da się ich wytypować na podstawie stosowanych standardowo czynników kliniczno-patomorfologicznych. Taki test wielogenowy jak Oncotype DX pozwala nam wyłonić tę grupę – mówi onkolog, prof. Renata Duchnowska.

Aż 9,3 tys. medyków ze Wschodu ma pracę dzięki uproszczonemu trybowi

Już ponad 3 lata działają przepisy upraszczające uzyskiwanie PWZ, a 2 lata – ułatwiające jeszcze bardziej zdobywanie pracy medykom z Ukrainy. Dzięki nim zatrudnienie miało znaleźć ponad 9,3 tys. członków personelu służby zdrowia, głównie lekarzy. Ich praca ratuje szpitale powiatowe przed zamykaniem całych oddziałów. Ale od 1 lipca mają przestać obowiązywać duże ułatwienia dla medyków z Ukrainy.

Kongres Zdrowia Seniorów 2024

Zdrowy, sprawny – jak najdłużej – senior, to kwestia interesu społecznego, narodowego – mówili eksperci podczas I Kongresu Zdrowia Seniorów, który odbył się 1 lutego w Warszawie.

Najlepsze systemy opieki zdrowotnej na świecie

W jednych rankingach wygrywają europejskie systemy, w innych – zwłaszcza efektywności – dalekowschodnie tygrysy azjatyckie. Większość z tych najlepszych łączy współpłacenie za usługi przez pacjenta, zazwyczaj 30% kosztów. Opisujemy liderów. Polska zajmuje bardzo odległe miejsca w rankingach.

Ile trwają studia medyczne w Polsce? Podpowiadamy!

Studia medyczne są marzeniem wielu młodych ludzi, ale wymagają dużego poświęcenia i wielu lat intensywnej nauki. Od etapu licencjackiego po specjalizację – każda ścieżka w medycynie ma swoje wyzwania i nagrody. W poniższym artykule omówimy dokładnie, jak długo trwają studia medyczne w Polsce, jakie są wymagania, by się na nie dostać oraz jakie możliwości kariery otwierają się po ich ukończeniu.

Ciemna strona eteru

Zabrania się sprzedaży eteru etylowego i jego mieszanin – stwierdzał artykuł 3 uchwalonej przez sejm ustawy z dnia 22 czerwca 1923 r. w przedmiocie substancji i przetworów odurzających. Nie bez kozery, gdyż, jak podawały statystyki, aż 80 proc. uczniów szkół narkotyzowało się eterem. Nauczyciele bili na alarm – używanie przez dzieci i młodzież eteru prowadzi do ich otępienia. Lekarze wołali – eteromania to zguba dla organizmu, prowadzi do degradacji umysłowej, zaburzeń neurologicznych, uszkodzenia wątroby. Księża z ambon przestrzegali – eteryzowanie się nie tylko niszczy ciało, ale i duszę, prowadząc do uzależnienia.



bot